مفاسدی که درآستانه انقلاب حضرت مهدی (ع) فراگیر می شود، بسیاراست .امام صادق (ع)در روایتی ، نوع مفاسدی که در آخرالزمان رایج می شود وبعضی از آن ها جنبۀ اجتماعی و سیاسی ، وبعضی جنبه اخلاقی دارد راپیش بینی کرده است .حضرت می فرماید:

1) آن گاه که دیدی حق مرده واهل حق از میان رفتند.

 2) ستم همه جا را فراگرفته است.

 3) قرآن فرسوده شده ،وبدعت هایی از روی هوا وهوس در مفاهیم آن آمده است .

 4) دین بی محتوا شده ،همانند ظرفی که آن را واژگون می سازند .

 5) اهل باطل بر اهل حق بزرگی می جویند .

 6) ودیدی که شر آشکار است واز آن نهی نمی شود ،وهر که کار زشت انجام دهد ،معذورش می دارند.

7) فسق آشکارگردیده و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می کنند .

 8) شخص مومن ،سکوت اختیار کرده و سخنش را نمی پذیرند .

 9) شخص فاسق دروغ می گوید، و کسی دروغ و افترایش را بر او باز نمی گرداند.

 10) بچۀ کوچک ،مرد بزرگ را خوار می شمارد.

 11) پیوند خویشا وندی بریده می شود .

 12) هر که را به کار بد بستایند ،خوشحال می گردد.

 13) پسر بچه همان می کند که زن می کند .

14ـ زنان با زنان تزویج می نمایند.

 15) مداحی و چاپلوسی فراوان شده است.

 16) مرد،مال خود را درغیر راه خدا خرج می کند و کسی از او جلو گیری نکند.

 17) چون شخص مومنی را بینداز کوشش و تلاش او به خدا پناه برد.

 18) همسایه ،همسایه خود را اذیت میکند ومانعی برای او در این کار نبا شد .

 19) کافر خوشحال است ،از آن چه درمومن می لیند وشاد است از این که در روی زمین فساد و تباهی بیند .

 20) آشکارا شراب بنوشند ، و برای نوشید نش گرد هم آیند ، کسانی که از خدای عزوجل نمی ترسند .

21) امر به معروف کننده خوار است .

 22) فاسق در آن چه خدا دوست ندارد ، نیرومند و ستوده است.

 23) اهل قرآن و هر که آنان را دوست دارد ، خوار است.

 24) راه خیر بسته شده و راه شر مورد توجه قرار گرفته است.

 25) خانۀ کعبه تعطیل شده و و دستور به ترک آن داده می شود.

 26) مرد به زبان می گوید ، آن چه را که عمل به آن نمی کند.

 27) مردان خود را برای استفاده مردان فربه می کنند و زنان برای زنان.

 28) زندگی مرد از پس او اداره می گردد و زندگی زن از فرج او.

 29) زنان مانند مردان برای خود انجمن ها ترتیب می دهند.

 30) در میان فرزندان عباس کارهای زنانگی آشکار گشته ( و خود را مانند زنان زینت می کنند ، همان طور که زن برای جلب نظر شوهرش خود را آرایش می کند ).

 31) به مردها پول می دهند که با آن ها یا زنانشان عمل نامشروع انجام دهند.

 32) شخص متمول از شخص با ایمان عزیزتر است.

 33) رباخواری آشکار است و رباخوار مورد ملامت قرار نمی گیرد.

 34) زن ها به عمل زنا افتخار می کنند.

 35) زن برای نکاح مردان با شوهر خود همکاری می کند.

 36) بیشترین مردم و بهترین خانه ها آن باشد که به زنان در هرزگی شان کمک می کنند.

 37) مؤمن به خاطر ایمانش غمناک و پست و خوار می گردد.

 38) بدعت و زنا آشکار می گردد.

 39) مردم به شهادت ناحق اعتماد می کنند.

 40) دستورات دینی طبق تمایلات اشخاص تفسیر می گردد.

 41) حلال تحریم شود و حرام مجاز.

 42) مردم چنان در ارتکاب گناه جری شده اندکه منتظر رسیدن شب نیستند.

 43) مؤمن نمی تواند کار بد را نکوهش کند ، جز با قلب.

 44) مال کلان در راه غضب الهی خرج می شود.

 45) زمامداران به کافران نزدیک می شوند و از نیکان دوری می گزینند.

 46) والیان در داوری رشوه می گیرند.

 47) پست های حسّاس دولتی به مزایده گذارده می شود.

 48) مردم با محارم خود نزدیکی می کنند.

 49) به تهمت و سؤظن مرد به قتل می رسد.

 50) مرد به مرد پیشنهاد عمل زشت می کند و مال و اموالش را در اختیار او می گذارد.

 51) مرد به خاطر آمیزش با زنان مورد سرزنش قرار می گیرد ( که چرا با مردان آمیزش نمی کند ).

 52) مرد از کسب زنش از هرزگی نان می خورد و آن را می داند و به آن تن می دهد.

 53) زن بر مرد خود مسلّط می شود ، و هر کاری را که مرد نمی خواهد انجام می دهد ، و به شوهر خود خرجی می دهد.

 54) مرد ، زن و کنیزش را ( برای زنا ) کرایه می دهد و به خوراک و نوشیدنی پستی تن در می دهد.

 55) سوگندهای به ناحق به نام خدا بسیار می گردد.

 56) قمار آشکار می گردد.

 57) شراب را بدون مانع علناً می فروشند.

 58) زنان مسلمان خود را در اختیار کافران می گذارند.

 59) لهو و لعب آشکار می گردد و کسی که از کنار آن عبور می کند از آن جلوگیری نمی کند ( و کسی جرأت جلوگیری را ندارد ).

 60) مردم شریف را خوار می کند ، کسی که مردم از تسلّط و قدرتش ترس دارند.

 61) نزدیکترین مردم به فرمانروایان کسی است که به دشنام گویی ما خانواده ستایش شود.

 62)هر کس ما را دوست دارد ، دروغ گویش می دانند و شهادت او را نمی پذیرند.

 63) بر گفتن حرف زور و ناحق مردم با همدیگر رقابت می کنند.

 64) شنیدن قرآن بر مردم سنگین و گران می آید و در عوض ، شنیدن سخنان باطل بر مردم آسان است.

 65) همسایه ، همسایه را گرامی می دارد از ترس زبانش.

 66) حدود خدا تعطیل شده و در آن طبق دلخواه خود عمل می کنند.

 67) مساجد طلاکاری می شود.

 68) راستگوترین مردم پیش آن ها ، مفتریان دروغگو می باشند.

 69) شر و سخن چینی آشکار می گردد.

 70) ستمکاری شیوع یافته.

 71) غیبت را سخن نمکین می شمارند و مردم همدیگر را بدان مژده می دهند.

 72) برای غیر خدا به حج و جهاد می روند.

 73) سلطان به خاطر کافر ، مؤمن را خوار می کند.

 74) خرابی و ویرانی بیش از عمران و آبادی است.

 75) زندگی مرد از کم فروشی اداره می شود.

 76) خونریزی را آسان می شمارند.

 77) مرد برای غرض دنیایی ریاست می طلبد و خود را به بد زبانی مشهور می سازد تا از او بترسند و کارها را به او واگذار کنند.

 78) نماز را سبک می شمارند.

 79) مرد مال بسیار دارد ، ولی از وقتی که آن را پیدا کرده زکات آن را نپرداخته است.

 80) قبر مرده ها را می شکافند و آن ها را می آزارند و کفن هایشان را می فروشند.

81) آشوب بسیار می شود.

82) مرد روز خود را به نشئه ( شراب ) به شب می برد و شب را به مستی صبح می کند.

83) با حیوانات عمل زشت انجام می دهند.

84) حیوانات همدیگر را می درند.

85) مرد به مصلی می رود ، ولی چون بر میگردد جامه در تن ندارد.

 86) دل مردم سخت و چشمانشان خشک شده و یاد خدا بر آنان سنگین می آید.

 87) کسب های حرام شیوع یافته و بر سر آن رقابت می کنند.

 88) نماز خوان برای ریا و خودنمایی نماز می خواند.

 89) فقیه برای غیر دین فقه می آموزد و دنیا و ریاست طلب می کند.

 90) مردم دور کسی را گرفته اند که قدرت دارد.

 91) هر کس روزی حلال می جوید ، مورد سرزنش قرار می گیرد و جویندۀ حرام ، مورد ستایش و تعظیم است.

 92) در مکّه و مدینه کارهایی می کنند که خداوند دوست ندارد و کسی هم نیست که مانع شود و هیچ کس آن ها را از این اعمال زشت باز نمی دارد.

 93) آلات لهو و لعب ( حتی ) در مکّه و مدینه آشکار می گردد.

 94) مرد سخن حق می گوید و امر به معروف و نهی از منکر می کند؛ دیگران او را نصیحت می کنند و می گویند: این کار بر تو لازم نیست.

 95) مردم به همدیگر نگاه می کنند و به مردم بدکار اقتدا می نمایند.

 96) راه خیر به کلّی خالی است و کسی از آن راه نمی رود.

 97) مرده را به مسخره می گیرند و کسی برای مرگ او غمگین نمی شود.

 98) هر سال بدعت و شرارت بیشتر می شود.

 99) مردم و انجمن ها پیروی نمی کنند مگر از توانگران.

 100) به فقیر چیزی می دهند ، در حالی که به او می خندند و برای غیر خدا به او ترحم می نمایند.

 101) نشانه های آسمانی پدید می آید ، ولی کسی از آن هراس ندارد.

 102) مردم در حضور جمع همانند بهائم مرتکب اعمال جنسی می شوند و هیچ کس از ترس ، کار زشت را انکار نمی کند.

 103) مرد در غیر اطاعت خدا زیاد خرج می کند ، ولی در مورد اطاعت خدا از کم هم دریغ می ورزد.

 104) آزار به پدر و مادر آشکار می گردد و مقام آن ها را سبک می شمارند و حال آن ها در پیش فرزند از همه بدتر باشد ، و از این که به آن ها افترا زده شود ، خوشحال می شوند.

 105) زن ها بر حکومت غالب گشته و پست ها ی حسّاس را قبضه می کنند ، و کاری پیش نمی رود ، جز آن چه طبق دلخواه آنان باشد.

 106) پسر به پدر خود افترا می زند و به پدر و مادر خود نفرین می کند و از مرگشان خوشحال می شود.

 107) اگر روزی بر مردی بگذرد که در آن روز گناهی بزرگ مرتکب نشده باشد ، مانند هرزگی یا کم فروشی یا انجام کار حرام یا میخوارگی ، آن روز غمگین است و خیال می کند که روزش به هدر رفته و عمرش در آن روز بیخود تلف شده است.

 108) سلطان موّاد غذایی را احتکار می کند.

 109) حق خویشاوندان پیامبر ( خمس ) به ناحق تقسیم می شود و بدان قمار بازی می کنند و میخوارگی می نمایند.

 110) با شراب مداوا می کنند و بدان بهبودی می جویند.

 111) مردم در مورد ترک امر به معروف و نهی از منکر و بی عقیدگی یکسان می شوند.

 112) منافقان و اهل نفاق سر و صدایی دارند و اهل حق بی سر و صدا و خاموشند.

 113) برای اذان گفتن و نماز خواندن مزد می گیرند.

 114) مسجدها پُر است از کسانی که ترس از خدا ندارند و برای غیبت و خوردن گوشت اهل حق به مسجد می آیند و در مساجد ، از شراب مست کننده توصیف می کنند.

 115) شخص مست که از خرد تهی گشته بر مردم پیش نمازی می کند و به مستی او ایراد نمی گیرند و چون مست گردد ، گرامیش می دارند.

 116) هر که مال یتیمان را بخورد ، شایستگی اورا می ستایند.

 117) قضات به خلاف دستور خدا داوری می کنند.

 118) زمامداران از روی طمع خیانتکاران را امین خود می سازند.

 119) میراث ( یتیمان ) را فرمانروایان به دست افراد بدکار و بی باک نسبت به خدا داده اند ، از آن ها حق و حساب می گیرند و جلوی آن ها را رها می سازند تا هر چه می خواهند انجام دهند.

 120) بر فراز منبرها مردم را به پرهیزکاری دستور می دهند ، ولی خود گوینده به آن دستور عمل نمی کند.

 121) وقت نمازها را سبک می شمارند.

 122) صدقه به وساطت دیگران به اهل آن می دهند و به خاطر رضای خدا نمی دهند ، بلکه از روی درخواست مردم و اصرار آن ها می پردازند.

 123) تمام هَمّ و غَمّ مردم شکم و عورتشان است. باکی ندارند که چه بخورند و با چه آمیزش کنند.

 124) دنیا به آن ها روی آورده است.

 125) نشانه های حق مندرس گشته است.

{ روضه کافی ، حدیث 7 ، ص36 و 42}

سیاست حضرت مهدی (ع) چیست؟

زراره از امام صادق(ع) پرسید: آیا روش و سیاست حضرت قائم(ع) همانند روش پیامبر(ص) خواهد بود؟ امام فرمود: هرگز ، هرگز؛ ای زراره! او سیاست پیامبر(ص) را در برخورد با دشمنان در پیش نمی گیرد... حضرت قائم(ع) ، سیاست کشتار را در پیش می گیرد و طبق دستوری که دارد ، رفتار می کند و توبه کسی را نمی پذیرد. امام باقر(ع) فرمود: ...حضرت مهدی(ع) کار (کشتار) را به جایی می رساند که بسیاری از مردم می گویند ، این شخص از آل محمّد(ص) نیست و اگر از اهل بیت پیامبر بود ، رحم می کرد. و نیز فرمود: حضرت قائم(ع) کشتار زیادی می کند و به یقین اولین کشتار را در قبیلۀ قریش خواهد داشت.

{ موعودنامه ، مجتبی تونه ای ، 1389 ، ص143}

توضیح بیشتر: البته باید بگم این طوریام نیست که وقتی آقا ظهور کنه به کسی رحم نکنه و یا توبه کسی قبول نشه. طبق روایات حضرت تا 7 سال (حالا این 7 سال چه قدر طول میکشه رو دیگه خدا بهتر میدونه) صبر میکنه و کفار و کسایی که از دین خارج شدنو به حق دعوت می کنه و بعد از اونه که امام  سیاست جنگ و کشتار رو پیش میگیره.